Vijfde verslag - Tongariri Crossing en Mt Doom

Kia Ora (hi in Maori),

Het is al een tijd geleden dat ik iets heb geschreven. In dit verslag ga ik de tocht door het Tongariro National Park bespreken.

Zaterdag 31 werd ik opgepikt in Hamilton door een volgeladen bus, waarna we naar het Tongariro National Park zijn vertrokken om op 1 juni de Tongariro Crossing te wandelen. Onderweg hebben we een stop gemaakt bij de Huka Falls, waar we wat foto’s hebben gemaakt en we weer door zijn gegaan. De volgende stop was voor een bungeejump, want een aantal had zich opgegeven om te gaan springen. Verderop lagen natuurlijke hotpools waar ik met een aantal andere in de tussentijd ben heen gegaan. Lekker een paar uurtjes in het warme water dobberen. Toen de zon onder ging zijn we snel doorgereden naar ons hotel in het Tongariro park wat ongeveer nog 1,5 uur rijden was. Snel wat gegeten in het restaurantje van het hotel en daarna nog wat gekaart, maar niet al te laat naar bed gegaan. Om 6 uur ging namelijk de wekker!

De volgende ochtend gingen we de Tongariro Crossing lopen. De winter begon langzaam, dus werd ons geadviseerd om veel lagen en ook waterafstotende kleding te dragen. Ook vanwege het feit dat het weer snel kan omslaan. Het was ook heel belangrijk dat het weer goed was anders mochten we de wandeling niet eens doen. Die ochtend stapte we om 7 uur in de bus en begonnen we om 8 uur aan de wandeling van 19,4 kilometer door het bergachtige gebied met een heldere lucht zonder wolken.

Vol goede moed begonnen aan de tocht, maar al snel bleek dat het geen kippetje eitje zou worden. Het was zelfs zo intensief dat ik het warm kreeg en de jas uitging. Het slimste was om alle lagen aan te houden, omdat je zelf niet meer voelt hoe koud het eigenlijk was. Toen eindelijk na ongeveer 3,5 uur kwamen we bij de top van de berg op 1978 meter hoogte! Als je om je heen keek, zag je verschillende vulkanen en meren. Het mooiste uitzicht die ik tot dan toe had gezien! Ik stond namelijk aan de voet van Mt Ngauruhoe, ook wel bekend al Mt Doom uit de Lord of the Rings Trilogie. Na een kort overleg met Stefan hadden we besloten om een poging te wagen om de berg te beklimmen. Na 2,5 uur zeer steil omhoog te klimmen, kwamen we aan op de top van de berg met een hoogte van 2191 meter. Vanaf de top heb ik dan het mooiste uitzicht ooit gehad. Wat waren wij trots dat we het hadden gehaald, als enigen van de groep. Op de top wat foto's genomen en daarna weer de weg naar beneden. Dat ging wat sneller, want we zijn letterlijk van de berg afgerend in 45 minuten. Daarna volgde het resterende gedeelte van de tocht en dat was nog ongeveer 13 km en dat viel niet mee na de beklimming. We hebben in flink tempo doorgelopen, want ik dacht dat de rest van de groep op ons moest wachten bij het einde. Ik lag 2 tot 3 uur achter op de rest. Ondertussen weer mooie uitzichten gehad en meren gezien. Ik ben uiteindelijk zelf verder gegaan, want Stefan wilde graag een duik nemen in het meer. Ik had dus flink doorgelopen en soms zelfs nog gerend. Af en toe leek er geen eind aan te komen, maar uit het niets hoorde ik Nederlandse stemmen. Ik had zo snel gelopen dat ik een aantal had achterhaald. Het laatste gedeelte, door The Never Ending Forest, heb ik met hen gelopen.
Na 8,5 uur wandelen, rennen en klimmen kwam ik helemaal gesloopt aan bij het einde! Ik had totaal geen energie meer over, maar wat was het de moeite waard! ’s Avonds in de hot tub gelegen en nog even de bar ingeweest en daarna naar bed gegaan. Maandag een beetje uit kunnen slapen en opgestaan met flinke spierpijn, die woensdag pas weg was! Om 10 uur vertrokken we naar Lake Taupo. Daar een kleine stop gemaakt en weer terug naar Hamilton. Wat was dat een uitdaging zeg en wat was/ben ik trots dat ik ook Mt Ngauruhoe heb beklommen.

Dat was het weer voor deze keer. Binnenkort kunnen jullie een VERSLAG verwachten over mijn trip door het Zuid Eiland!

Cheers!!!